Johnnie Walker Double Black Iceland Experience

Vorig artikel Volgend artikel

Johnnie Walker organiseerde een Escape the Sun persreis naar Reykjavik IJsland ter ere van hun Double Black label. Het thema van de reis luidde Taste Intensity. Met activiteiten als een snowmobiel-safari en een helikoptervlucht was de uitdaging voor deze reis een open deur.

Johnnie Walker Double Black Iceland Experience

Escape the Sun

Een exclusieve reis, niet enkel omdat er slechts 21 mensen uit heel Europa zouden deelnemen, te meer omdat alles helemaal in stijl verzorgd was. Het begon al op woensdagochtend; aan huis opgehaald worden per luxe taxi en voor de meest ideale deur van de vertrekhal bij Schiphol afgezet worden. Inchecken, de gebruikelijke procedure bij de controle en hop het vliegtuig in naar Heathrow. Hoewel enkelen, waaronder ikzelf, het ontvangstcomité misliepen, vormde de hele groep zich bij de vertrekterminal voor de vlucht naar IJsland.

Nog steeds woensdag, inmiddels einde middag rond de klok van vier, staan we dan in Keflavik. De organisatie deelt zwarte rugzakken uit met daarin een stijlvolle zwarte Johnnie Walker Double Black jas met capuchon en binnenjas... De wijze opmerking van een van mijn dochters flitst even door mijn hoofd: "pap, Groenland is ijs, IJsland is groen... het is daar niet veel kouder dan hier". Hoewel de jas anders doet vermoeden, voel ik mij nog steeds zeker in mijn kledingkeuze gebaseerd op haar uitspraak.
Buiten staat een kleine vloot Ford Excursion superjeep SUVs klaar om ons linea recta naar de vulcano ridge bij Lake Kliefarvath te rijden. "Get ready for the dark" klonk het over de intercom op het moment dat de superjeeps de openbare weg verlaten. Direct wordt duidelijk van waar deze mega-mobielen, we rijden over een ondergrond waaraan ik maar weinig voertuigen zou blootstellen.

Het is even over vijf in de middag en het is donker, heel donker. Hoewel er een volle maan zou moeten zijn, voorkomen dikke wolken het reflectielicht ervan. We lopen half over rotsen, half over een sinister pad naar een met fakkels en vuurpannen verlichtte grot waar we ons eerste glas Johnnie Walker krijgen met een welkomstwoord van Johnnie Walker ambassadeur Ewan Gunn. De vraag "Waarom IJsland en niet Schotland?" werd ook gelijk beantwoord; IJsland vertegenwoordigt 'Double Black' enerzijds met de schamele uurtjes licht in deze tijd en anderzijds met de zwarte rotsen en dito stranden. Afgesloten werd er met een IJslands lied door onze gids, geen idee wat hij zong maar het klonk oprecht.

JWDB_1_escape_2

Helemaal into black is het tijd voor vertrek naar Hella. Omdat ACDC's Back in Black niet op de chauffeurs iPod staat, volstaan we met Highway to Hell en andere nummers, en rijden optimistisch naar Hotel Ranga. Daar aangekomen, blijkt ieders bagage al op de kamer te staan, dus het is enkel jasje droppen en naar de eerste etage voor de Vertical Tasting. Ten ander male heet Ewan Gunn ons welkom en laat hij iedereen zichzelf even kort voorstellen; naam, wat je doet, wat je hier brengt en wat je verwacht. Al snel wordt duidelijk dat de meesten, net als ik, weinig tot geen ervaring (of zelfs geen affiniteit) met whisky hebben. Mijn voorkeur voor Jack Daniel's blijkt niet misplaatst, sterker nog, voor Ewan een uitdaging om aan te nemen. Hij is er van overtuigd dat iedereen een Johnnie Walker naar goesting zal tegenkomen in de range van blends die hij deze avond met ons gaat delen.

Aansluitend op de Vertical Tasting volgt het welkomstdiner in de zaal ernaast. Hoewel iedereen even naar zijn plek moest zoeken (tafelindeling met naamkaartjes) ook hier weer een compliment voor de organisatie. Geopend wordt met cocktail: een mint likeur met limoen op basis van Johnnie Walker Double Black, geserveerd met een schijfje kiwi en een blaadje mint. Omdat Hotel Ranga de ideale ligging heeft om het Noorderlicht te bewonderen, krijgen we uitleg en toelichting van een dame thuis in die (anti)materie & wetenschap. Ze sluit af met de attendering op een Noorderlicht-wekservice via de receptie, gevolgd door de melding dat ze ons weinig kans gaf vanwege de enorme bewolking.

JWDB_1_escape_3  JWDB_1_escape_4

Links: Een indrukwekkend aantal glazen stond in de aanslag voor de Vertical Tasting.
Rechts: De hal naar de kamers in Hotel Ranga te Hella.

Escape the Sun II / D-Day


Donderdag: D-Day!

Yes! nog geen acht uur 's-morgens, al aan het ontbijt en geen kater! Sterker nog: volgens mij had niemand een kater ondanks alle versnaperingen uit de linie van Johnnie Walker labels. Niet te lang, de superjeeps zijn er al weer. Klaar voor vertrek naar de eerste bestemming vandaag: de gletsjers bij Myrdalsjökull. Impressive om het ijs als een glazuurlaag van de chocolade bruine bergen af te zien druipen. Het daglicht komt enigszins te voorschijn als we al door gaan naar Solheimajökull voor de snowmobiel-safari. Omkleden in overalls tegen de kou, gebreide handschoentjes en snowmobiles-for-everyone. Wel even opletten bij de uitleg; hangen in de bocht, in het spoor blijven, niet tegelijkertijd remmen en gasgeven, wanten over je handschoentjes, we gaan hoog en daar is het koud — oké, crossen met die bengels! Toegegeven dat het wel even duurde voordat iedereen the-hang-of-it had, maar toen maakten we zelfs als colonne van circa 25 sneeuwmobielen een lekker vaartje.

JWDB_2_dday_1

Op het hoogste punt een groepsfoto, terug naar de snowmobielbasis, nog een groepsfoto en door naar de zwarte koffie en Double Black die al weer klaar stond — triple black! Genoeg moed ingedronken voor de helikoptervlucht (ik wordt al duizelig bij eten uit een diep bord). Als een georchestreerd kwartet streken de reuzenlibellen neer op het veld naast de omkleedhut. "Find yourself a pilot and hop on". Oké, ik loop vol spanning mee met Ziggy, een van de helikopterpiloten. De nodige voorbereidingen worden getroffen, allemaal een headset op, de rotor gaat aan, communicatiecheck en liftoff... we vliegen in een straffe vaart over een vlakte van zwart zand met hier en daar een stroompje water. "Do you wanna go surfing?" vraagt de piloot mij, ik antwoord "yes?" en zoek naar wat hij bedoelt... de vlakte van zwart zand houdt op, zee in beeld... Ziggy stuurt de heli in een straffe 45° hoek naar rechts en beneden tot we met de neus van de heli over de schuimende koppen van de golven surfen... WOW wat gaaf, en we zijn pas amper onderweg... na de nodige kilometers 'gesurft' te hebben zet hij onze libelle weer landinwaarts. Ik merk inmiddels aan mijn oren dat we klimmen, de hoogtemeter bevestigt — inmiddels zijn we bij Eyjafjallajökull aangekomen, de vulkaan die in de eerste helft van 2010 een groot deel van de luchtvaart in Europa en Amerika lam legde — 1477 meter hoog, hangend boven een krater de een doorsnede van kilometers heeft.
De vlucht vervolgt zijn koers en Ziggy vraagt "Wanna dive?", ik begrijp wat hij bedoelt en geef een enthousiast "Hell yeah!"... de beloning volgt snel, een afdaling van ruim 800 meter in de canyons aan de voet van Eyjafjallajökull! Indigo kleur ijs, majestueus! Nog meer stroompjes met water, watervallen, chocolade bruine bergen, onheilspellende kloven en afgronden, uitgestrekte vlaktes, huisjes in-the-middle-of-nowhere, onwerkelijk, mooi, gaaf, niet vast te leggen. Na een schitterende vlucht van een slordige 45 minuten landden we op een pad naast een naaldbos.

JWDB_2_dday_2

Om de hoek een half open blokhut waarin door twee chefs gebarbecued wordt; vlees en vis. Op de tafels er omheen staat rondom een ijssculptuur een buffet met voor iedere smaakgoesting wat wils. We nemen plaats op de houten bankjes op iets wat op een konijnenvelletje lijkt en nemen ieder de drie glazen in ontvangst. De tweede tasting: één on-the-rocks en twee straight-up. Ewan licht de proefprocedure wederom toe; de eerste met ijs smaakt wat crèmig, licht rokerig en zoet fris. De tweede dekken we met de hand af, kantelen het glas zodat de whisky de hand raakt. Vervolgens wrijven we de handen droog en snuiven we de rokerige geur uit onze handen op om daarna in het glas te ruiken en de fruitigheid en een vleugje vanillezoetheid te ontdekken. Voor het proeven van de derde krijgen uitgelegd hoe we water toe dienen te voegen, de smaak was sterk rokerig maar dronk licht weg. Daarna de vraag van Ewan aan ons allen welke Johnnie Walkers wij nu geproefd hebben... Tot ons aller verbazing bleek in alledrie de glazen de Johnnie Walker Double Black te zitten, en we hebben allemaal geproefd hoe sterk de smaak verschilde per glas... een openbaring en bevestiging van Ewan's claim de avond ervoor: drink je whisky zoals jij hem het lekkerst vind! Inmiddels begint het daglicht weer af te nemen dus spoeden wij ons naar de klaarstaande superjeeps en gaan door naar Gullfoss en Geysir voor het zien van spuitende geisers. Aansluitend nog even een bakkie bij de souvenirshop bij Geysir (de eerste plek waar we geen Johnnie Walker dronken bedenk ik nu) en kans een paar ansichtkaarten te kopen om lekker old-fashion-analoog de groeten te doen.

Extraatje: de Fontana Spa in Laugarvatn, een spa met meerdere buitenbaden. Zwembroeken en handdoeken worden bij entree te leen uitgereikt, handig en wederom goed geregeld. Hoewel buiten deerde de buitentemperatuur niet. Het natuurbad op basis van geiser/grondwater rook (lees: stonk) sterk naar zwavel dus daar wilde ik niet echt in, mijn collega-reisgenoten echt-niet dus daar gingen we vlot aan voorbij. De sauna en overige baden van 27° en 39° daarentegen waren een verademing en de cocktails die vervolgens aangereikt werden zeer welkom. Na een paar kwartier relaxen tijd voor de douches en vertrek naar de Trophy Lodge, een jachtkamer anex restaurant in een resort waar ons Feast of Intensity voorbereid was. 

JWDB_2_dday_3  JWDB_2_dday_4

JWDB_2_dday_5

Onder supervisie van chefkok Jón Örn Jóhannesson werd in vijf gangen een subliem diner geserveerd: een Dark Smoky aperitief op basis van Johnnie Walker Double Black, zoet, warm, rokerig en heel lekker (recept) – wilde ganzenborst met bosbessen – kreeftsoep met whisky, anijs, gember en chili – hoofdgerecht: een paar lappen gegrild rendiervlees met rode kool, peer en champignoncrème – van het dessert is mij als helderste bijgebleven de combinatie van stroperige caramel met Johnnie Walker Double Black. De klok is blijven doortikken en inmiddels zijn we rijkelijk laat voor ons vertrek naar het tweede hotel en onze laatste overnachting.

Even na middernacht komen we in Reykjavik aan bij Hotel 101, midden in de stad. Nou blijkt het zo te zijn dat er na middernacht niet meer geschonken wordt. Onze James Bond, Ewan Gunn, krijgt het alsnog gefixt een flesje bier voor iedereen te scoren (à 8-9 euri, damn wat een prijs!) waarna twee van de engelse heren hun 'nicked-bottle' of Johnnie Walker Double Black op tafel zetten als 'evening-rescue'. Een gezellig samenzitten wordt vervolgd waar de nodige gegevens nog even uitgewisseld worden. Niemand schijnt zich er vooralsnog aan te storen dat we over amper vier uurtjes al weer uitchecken voor de terugreis.

Vrijdag: en-route retour

05:00 uur, de wekker rammelt, al slaapwandelend de eerder bestudeerde route naar de douche volgen om daar onder stromend water wakker en bij te komen. Gelukkig zo verstandig geweest alles voor het slapengaan in te pakken. Het is enkel opstaan, aankleden, spullen pakken en naar beneden.
Aangezien het ook vroeg is voor de afdeling ontbijt, staan er tasjes met ontbijtpakketten-to-go klaar. Hop-hop, koffie erbij en de klaarstaande busjes in, even wachten op twee laatkomers and of-we-go... bye bye Reykjavik, nooit in daglicht gezien, maar een IJslandtrip om nooit te vergeten — abso-zekerweten-lutely intens, smoky en double black!

De Johnnie Walker Iceland Experience was er een in het kwadraat. Het avontuur en de kennismaking met niet alleen Double Black maar ook alle andere blends die Johnnie Walker te bieden heeft. Ik hoop enigszins wat van de kennis en beleving die ik daar heb opgedaan hiermee overgedragen te hebben, en sta open voor iedere reactie.

Vertical Tasting


Geschiedenis
— Voor de werkelijke tasting van de verschillende labels eerst een klein stukje geschiedenis. Het jaar is 1820, in een dorpje in Schotland koopt de 15 jaar jonge John Walker een kruidenierswinkeltje van de erfenis van zijn wijlen vader. In plaats van zelf whisky te stoken, begint John te blenden, hiermee creëert de jonge Walker als eerste een whisky met een consistente smaak. Hij gebruikt naast de verschillende (single) malt whisky's uit alle vier de regio's van Schotland ook graanwhisky. De verrijking van de blends met kruiden, noten en vruchten in combinatie met de (gebruikte, als in tweede-hands) eiken vaten uit Amerika zijn de smaakgrondslag die nu nog steeds geldt. Ter verspreiding buiten het dorp doet John Walker een beroep op zijn leveranciers; de eerste kostenarme export is opgezet. Laterna wordt deze uitgebreid met de hulp van zijn zoon Alexander die zelfs een commissiesysteem voor de kapiteins invoert. De kenmerkende vierkante fles wordt pas ingevoerd na de dood van John Walker. Alexander voert ook het vaste logo en beeldmerk in en de etiketten onder een vaste hoek.

JWDB_tasting_1

Tasting Rules — Whisky-ambassadeur Ewan Gunn was er heel duidelijk en stellig in: wij mochten alle uitspraken als 'alleen-puur', 'alleen-on-the-rocks' en 'nooit-met-cola' gelijk overboord gooien. Er is maar één regel: drink je whisky zoals jij hem het lekkerst vind. Hij refereerde naar een de mix met 'coconut-water' en verzekerde ons dat het nog beter smaakte dan het klonk. En in China stuitte hij op de mix met groene thee, ook lekker. We hebben het hier over de man die iedere whisky van iedere distillerij in Schotland en daarbuiten kent en ook in het buitenland open staat voor iedere variant. Alle regels overboord; een goed begin!

JWDB_tasting_3  JWDB_tasting_4  JWDB_tasting_5
Ewan leerde iedereen de whisky in het glas te lezen en ruiken alvorens te proeven.

Ewan legt ons uit wat we kunnen zien als we een whisky in het glas laten draaien. We 'lezen' de tranan (druppels); langzame tranen duiden op een zwaardere smaak en snelle tranen op een meer vriendelijke smaak. Toevoegen van water brengt de individuele smaakeigenschappen nog meer naar voren. IJs verhoogd de viscositeit en daarmee de crèmigheid qua smaak.

Red Label — Johnnie Walker Red Label is een 'building-block', het is een kruidige-blend met een softe finish en daarmee uitermate geschikt voor mixen. Meer dan 60% van alle verkochte kisten Johnnie Walker betreft Red Label. Ik begreep dat het met 11 miljoen kisten per jaar de best verkochte whisky ter wereld is.

Black label — Johnnie Walker Black label is een blend van malt- en graan-whisky's van minimaal 12 jaar met een intensere rokerige smaak. Na Red Label het meest bekende en verkochte label van Johnnie Walker.

Gold Label Reserve — Gebaseerd op notities van Alexander Walker II die deze blend maakte ter ere van zijn grootvader John Walker. De basis is een blend van (single) malts uit het noorden. Met een meer crèmige smaak en honing zoetheid wordt deze whisky veelal toegepast als een dessertwhisky, al dan niet met gemalen ijs. Ewan opperde de combinatie met chocolade of zelfs een crème brulée.

Platinum Label — Een zeer complexe blend gebaseerd op de notities van Alexander Walker waarbij een combinatie van perzik, peer en nectarines samenkomt met een blend van 18 jaar en oudere malts. Ewan gaf aan dat leeftijd niet zaligmakend is voor een whisky; "enjoy it while you can".

Blue Label — The most complex and expensive blend of them all. Er wordt geen leeftijdsaanduiding gebruikt omdat er meerdere 'leeftijden' over jaren geblend worden. Ewan gaf aan dat slechts één op de 10.000 ingrediënten goed genoeg is voor deze blend. De Blue Label flessen worden genummerd opgeleverd in een speciaal gestoffeerde verpakking.

JWDB_tasting_2

Ewan had twee keer gelijk wat mijzelf aangaat: 1. ook voor mij bestaat er een Johnnie Walker die aan mijn smaakvoorkeur beantwoord: Gold Label Reserve, eventueel met ijs — en 2. Dure whisky's zijn niet per defenitie de lekkerste, de Blue Label blend is aan mij niet besteed. 

N.B.: Er is overigens ook nog een Green Label: een blend zonder graanwhisky's, lichter van kleur en frisser van smaak.

Snowmobiel Safari


JWDB_4_safari_1

Snowmobiel Safari in de regio van Solheimajökull (600-900 meter)

JWDB_4_safari_2

De bedienings- en veiligheidsinstructies vooraf

JWDB_4_safari_3

Belangrijk: het 'hangen-in-de-bocht'

JWDB_4_safari_4

Een behoorlijk vloot snowscooters stond ons ter beschikking

JWDB_4_safari_5

Vol spanning in afwachting voor vertrek

JWDB_4_safari_6

En we zijn onderweg, in colonne met gepaste snelheid

JWDB_4_safari_7

Op de bredere stukken konden we zelfs naast elkaar

JWDB_4_safari_8

Kleine gevalletjes 'pech-onderweg'

JWDB_4_safari_9

Iemand moet toch al die barrels met vaandels geplaatst hebben en weer opgeruimd...

JWDB_4_safari_10

Na de groepsfoto op het hoogste punt weer en-route

JWDB_4_safari_11

We hadden uiteindelijk lekker de vaart erin

JWDB_4_safari_12

Een safari om te herinneren

JWDB_4_safari_13

Helikoptervlucht


JWDB_5_airborn_15

Helikoptervlucht in de regio van Eyjafjallajökull (10-1477 meter)

JWDB_5_airborn_2

Allemaal een headset op, rotor aan, communicatiecheck, liftoff en we zijn onderweg

JWDB_5_airborn_3

Over de schuimende koppen van de golven die aanspoelen op het zwarte strand

JWDB_5_airborn_4

Chocolade bruine bergen duiken op in het landschap

JWDB_5_airborn_5

Huisjes in-the-middle-of-nowhere, de witte balen zijn hooi

JWDB_5_airborn_6

Gletsjers en watervallen

JWDB_5_airborn_7

Stroompjes met water op zoek naar de zee

JWDB_5_airborn_8

Na een fikse afdaling vliegen we weer in de canyons aan de voet van Eyjafjallajökull

JWDB_5_airborn_9

Indigo ijs, majestueus!

JWDB_5_airborn_10

Een enorme diversiteit in landschap

JWDB_5_airborn_111

Onheilspellende kloven, afgronden en watergeweld

JWDB_5_airborn_121

Onwerkelijk, mooi, gaaf, niet vast te leggen (daar was iedereen het over eens)

JWDB_5_airborn_13

Na een schitterende vlucht landden we op een pad bij de volgende bestemming

JWDB_5_airborn_14

Video's

Geisereruptie (0:27) 

Surfing the waves (1:21) 

Diving the canyon (1:15) 

Flyover Iceland (2:15) 

A journey of intesity (1:20)

Recept Dark Smoky


Recept Dark Smoky 
(via Ewan Gunn)

per persoon: 1/2 kopje appelcider, 1 theelepel honing, 1 stokje kaneel, 1 reepje citroenschaafsel, 2 eetlepels Johnnie Walker Double Black, 1 1/2 theelepel vers geperst citroensap.

bereiding: verwarm de appelcider, honing, kaneelstokje en citroenschaafsel circa 3 minuten in een steelpannetje, tot de honing is gesmolten en de kaneel geurt, voeg vlak voor het opdienen de whisky en citroensap toe en roer het geheel.
Inschenken in hittebestendige glazen met het kaneelstokje en citroenschaafsel als garnering. — with compliments of Ewan Gunn.

JWDB_recept

Mauritsonline

Reageren is uitgeschakeld omdat er geen cookies opgeslagen worden.

Cookies toestaan Meer informatie over cookies